قطره قطره شیمی
Preliminary Test: Dissolve a drop or a few crystals of the compound to be tested in 1 mL of 95% ethanol and add 1 mL of 1 M hydrochloric acid. Note the color produced when 1 drop of 5% ferric chloride solution is added to the solution. If a definite orange, red, blue, or violet color is produced, the following test for the acyl group is not applicable and should be omitted. Too much hydrochloric acid prevents the development of colored complexes of many phenols and all enols.
Acid Anhydride<\/h3>
Acyl Halide<\/h3>
Ester<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Ester<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Procedure<\/h4>
Heat to boiling a mixture of 1 drop or about 40 mg of the compound, 1 mL of 0.5 M hydroxylamine hydrochloride in 95% ethanol, and 0.2 mL of 6 M sodium hydroxide. After the solution has cooled slightly, cautiously add 2 mL of 1 M hydrochloric acid. Anhydrides, acyl halides, and esters would have undergone the reaction with the hydroxylamine to form the hydroxamic acid, as indicated in the above equations. If the solution is cloudy, add 2 mL of 95% ethanol. Observe the color produced when one drop of 5% ferric chloride solution is added. If the color caused by the drop of ferric chloride solution does not persist, continue to add the ferric chloride solution dropwise until the observed color permeates the entire test solution. Compare the color with that produced in the preliminary test.
Positive Test<\/h4>
A distinct burgundy or magenta color of the ferric hydroxamate complex is a positive test. Compare the color of this solution with the yellow observed when the original compound is tested with ferric chloride in the presence of acid to assure the color is due to the formation of ferric hydroxamate complex.
Complications<\/h4>
Some acids will give a positive test.
Primary and secondary nitro compounds, imides, some amides, most nitriles, and aldehydes (with no a-hydrogens give a positive test.
Nitrile<\/h3>
Amide<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Procedure<\/h4>
To 2 mL of a 1 M hydroxylamine hydrochloride solution in propylene glycol is added 1 drop or 30 mg of the compound dissolved in a minimum amount of propylene glycol. Add 1 mL of 1 M potassium hydroxide and the mixture is boiled gently for 2 min. Allow the mixture to cool to room temperature and add 0.5 to 1 mL of a solution of 5% alcoholic ferric chloride.
Positive Test<\/h4>
A red to violet color constitutes a positive test. Yellow colors indicate negative tests, and brown colors or precipitates are indeterminate.
Complications<\/h4>
Some sterically hindered amides fail to react.
Sulfonic Acid<\/h3>
Sulfonyl Chloride<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Ferric Hydroxamate Complex Formation<\/h3>
Procedure<\/h4>
To prepare the sulfonyl chloride from the sulfonic acid, combine 5 drops of thionyl chloride and 100 mg of the sulfonic acid in a test tube and heat in boiling water for 1 min. Allow the test tube to cool. To the test tube, 0.5 mL of a saturated solution of hydroxylamine hydrochloride in methanol is added. A drop of acetaldehyde is added. The sulfonyl chloride undergoes the reaction with the hydroxylamine to form an intermediate, which when treated with the acetaldehyde, forms the hydroxamic acid. Add dropwise a solution of 2 M potassium hydroxide in methanol until the solution is slightly basic, when checked with pH paper. Heat the solution to boiling and then allow it to cool. Acidify the mixture by adding, dropwise, 0.5 M hydrochloric acid until blue litmus paper turns red. Add a drop of 5% ferric chloride solution. Ferric chloride converts the hydroxamic acid to the ferric hydroxamate complex.
Sulfonyl chlorides can be treated directly with the hydroxylamine hydrochloride. The salts of sulfonic acids are first neutralized with hydrochloric acid, then evaporated to dryness. The residue is then treated with thionyl chloride as described above.
Positive Test<\/h4>
The magenta color of the ferric hydroxamate complex is a positive test
الکن ها
Bromine (in Methylene Chloride) Test for Multiple Bonds
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene, and Bromobenzene
Procedure
In a hood, 0.02 g or 1 drop of the unknown is added to 0.5 mL of methylene chloride. Add a dilute solution of bromine in methylene chloride dropwise, with shaking, until the bromine color persists. The bromine solution must be fresh.
Positive Test
Discharging of the bromine color without the evolution of hydrogen bromide gas is a positive test.
Complications
- Should be employed in conjunction with Baeyer test (dilute KMnO4).
- Electron-withdrawing groups in the vinylic position can slow down bromine addition to the point that a negative test is erroneously produced.
- Tertiary amines (like pyridine) form perbromides upon treatment with bromine and lead to false positive tests.
- Aliphatic and aromatic amines can discharge the bromine color without the evolution of HBr gas.
Cleaning up
The solution should be placed in the appropriate waste container.
Baeyer Test for Multiple Bonds (Potassium Permanganate Solution)
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene and Bromobenzene.
Procedure
Dissolve 1 drop or 0.02 grams of the unknown in 0.5 mL reagent grade acetone. Add a 1% aqueous solution of potassium permanganate dropwise with shaking. If more than one drop of reagent is required to give a purple color to the solution, unsaturation or an easily oxidized functional group is present. Run parallel tests on pure acetone and, as usual, the standards listed above.
Positive Test
The disappearance of the KMnO4"s purple color and the appearance of a brown suspension of MnO2 is a positive test.
Complications
- Water insoluble compounds should be dissolved in ethanol, methanol, or acetone.
- Often, the brown precipitate fails to form and the solution turns reddish-brown.
- Easily oxidized compounds give a positive test: a) Most aldehydes give a positive test. b) Formic acid and its esters give a positive test.
- Alcohols with trace impurities give a positive test.
- Phenols and aryl amines give a positive test.
- Carbonyl compounds which decolorize bromine/methylene chloride usually give a negative test.
Cleaning up
The solution should be diluted with water and flushed down the drain. Any solutions containing organic compound should be placed in the appropriate waste container.
Ignition Test for High Degrees of Unsaturation
Standards
Benzophenone, cyclohexane, and hexanes.
Procedure
Heat a small sample on a spatula. First, hold the sample near the side of a bunsen burner to see if it melts normally and then burns. Heat it in the flame. Aromatic compounds often burn with a smoky flame.
Positive Test
A sooty yellow flame is an indication of an aromatic ring or other centers of unsaturation
Bromine (in Methylene Chloride) Test for Multiple Bonds
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene, and Bromobenzene
Procedure
In a hood, 0.02 g or 1 drop of the unknown is added to 0.5 mL of methylene chloride. Add a dilute solution of bromine in methylene chloride dropwise, with shaking, until the bromine color persists. The bromine solution must be fresh.
Positive Test
Discharging of the bromine color without the evolution of hydrogen bromide gas is a positive test.
Complications
- Should be employed in conjunction with Baeyer test (dilute KMnO4).
- Electron-withdrawing groups in the vinylic position can slow down bromine addition to the point that a negative test is erroneously produced.
- Tertiary amines (like pyridine) form perbromides upon treatment with bromine and lead to false positive tests.
- Aliphatic and aromatic amines can discharge the bromine color without the evolution of HBr gas.
Cleaning up
The solution should be placed in the appropriate waste container.
Baeyer Test for Multiple Bonds (Potassium Permanganate Solution)
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene and Bromobenzene.
Procedure
Dissolve 1 drop or 0.02 grams of the unknown in 0.5 mL reagent grade acetone. Add a 1% aqueous solution of potassium permanganate dropwise with shaking. If more than one drop of reagent is required to give a purple color to the solution, unsaturation or an easily oxidized functional group is present. Run parallel tests on pure acetone and, as usual, the standards listed above.
Positive Test
The disappearance of the KMnO4"s purple color and the appearance of a brown suspension of MnO2 is a positive test.
Complications
- Water insoluble compounds should be dissolved in ethanol, methanol, or acetone.
- Often, the brown precipitate fails to form and the solution turns reddish-brown.
- Easily oxidized compounds give a positive test: a) Most aldehydes give a positive test. b) Formic acid and its esters give a positive test.
- Alcohols with trace impurities give a positive test.
- Phenols and aryl amines give a positive test.
- Carbonyl compounds which decolorize bromine/methylene chloride usually give a negative test.
Cleaning up
The solution should be diluted with water and flushed down the drain. Any solutions containing organic compound should be placed in the appropriate waste container.
Ignition Test for High Degrees of Unsaturation
Standards
Benzophenone, cyclohexane, and hexanes.
Procedure
Heat a small sample on a spatula. First, hold the sample near the side of a bunsen burner to see if it melts normally and then burns. Heat it in the flame. Aromatic compounds often burn with a smoky flame.
Positive Test
A sooty yellow flame is an indication of an aromatic ring or other centers of unsaturation.
شناسایی هالیدهای آلیفاتیک
Silver Nitrate in Ethanol Test
Standards, as done in the Classification Tests for Halides lab
|
1-chlorobutane
|
1-bromobutane
|
1-iodobutane
|
|
2-chlorobutane
|
2-bromobutane
|
2-iodobutane
|
|
2-chloro-2-methylpropane
|
2-bromo-2-methylpropane
|
|
|
benzyl chloride
|
bromobenzene
|
Procedure
Place approximately 0.25 mL of each compound into a test tube. Add 2 mL of a 1% ethanolic silver nitrate solution to the material in each test tube, noting the time of addition. After the addition, shake the test tube well to ensure adequate mixing of the compound and the solution. Record the time required for any precipitates to form. If no precipitates are seen after 5 minutes, heat the solution on the steam bath for approximately 5 minutes. Note whether a precipitate forms in the test tube. Continue slow reactions for up to 45 minutes at room temperature.
Complications
Carboxylic acids have been known to react in this test, giving false positives.
Standards
Reference tests done in Classification Tests for Halides Lab
Procedure
In a test tube place 0.25 mL or 0.2 g of your unknown. Add 2 mL of a 15% solution of sodium iodide in acetone, noting the time of addition. After the addition, shake the test tube well to ensure adequate mixing of the unknown and the solution. Record the time needed for any precipitate to form. After about 5 minutes, if no precipitate forms, place the test tube in a 50oC water bath. Be careful not to allow the temperature of the water bath to go above this temperature since the acetone will evaporate, giving a false positive result. After 6 minutes more in the bath, if no precipitates are visible, remove the test tube and let it cool to room temperature. Note any change that might indicate that a reaction has occurred. Continue slow reactions for up to 45 minutes at room temperature.
Positive Test
The formation of a white precipitate indicates the presence of halides.
Complications
When the sodium iodide solution is added to the unknown, a precipitate of sodium iodide might occur leading to a false positive test. Upon mixing, the precipitate of sodium iodide should dissolve.
Standards
Any halogenated compound as a positive standard, such as, 1-Bromobutane, and any non-halogenated compound, such as 1-Butanol, as a negative standard.
Procedure
Heat the tip of a copper wire in a burner flame until there is no further coloration of the flame. Let the wire cool slightly, then dip it into the unknown (solid or liquid" and again, heat it in the flame. A green flash is indicative of chlorine, bromine, and iodine; fluorine is not detected because copper fluoride is not volatile. The Beilstein test is very sensitive, thus halogen-containing impurities may give misleading results.
Positive Test
A green flash is indicative of chlorine, bromine, and iodine, but NOT fluorine.
تست بایلشتین
در ابتدا بهتر است به تفاوت موجود ، بین الکل ها ، فنول ها و انول ها اشاره ای شود ؛
الکل ها ترکیباتی هستند که گروههای هیدروکسیل متصل به اتمهای کربن سیر شده sp2 دارند ، در حالی که فنول ها دارای گروه های هیدروکسیل متصل به حلقه های آروماتیک هستند . هر دو دسته را می توان به عنوان مشتق هایی از آب در نظر گرفت که در آن ، یکی از هیدروژنهای آب به وسیله یک گروه آلی تعویض شده است : H-O-H در مقایسه با R-O-H یا Ar-O-H . توجه داشته باشید که انول ها ترکیباتی با گروه هیدروکسیل متصل به یک کربن وینیلی هستند .که به دلیل متفاوت بودن شیمی این ترکیبات در اغلب موارد به صورت جدا گانه بحث می شوند .
در شکل زیر ساختار ؛ الکل ، فنول و انول را مشاهده می کنید :
شناسایی الکل ها :
الکل ها ترکیباتی خنثی هستند . از ترکیبات خنثی دیگر ؛ آلدهید ها ، کتون ها و استر ها هستند . معمولاً الکلها و استر ها به آزمایش 2و4 – دی نیترو فنیل هیدرازین پاسخ مثبت نمی دهند ، اما نتیجه این آزمایش برای آلدهید ها و کتون ها مثبت است . استر ها با واکنشگرهای استیل کلرید و یا واکنشگر لوکاس واکنش پذیری ندارند ، اما الکلها با این دو واکنشگر واکنش انجام می دهند . که این امر سبب سهولت شناسایی آنها از الکلها می باشد . الکل های نوع اول و دوم به سهولت اکسیده می شوند ، اما استرها و الکل های نوع سوم اکسیده نمی شوند . با انجام دو آزمایش لوکاس و کرومیک اسید ، می توان الکلهای نوع اول ، دوم و سوم را تشخیص داد .
برای شناسایی الکل ها ، آزمون های مختلفی وجود دارد که می توان از آنها به آزمون ؛ تشخیص هیدروژن فعال یا تست فلز سدیم ، آزمون آمونیوم هگزا نیتراتو سریم (IV) یا تست سریک آمونیوم نیترات ، تشخیص OH الکلی به وسیله استری شدن یا تست استیل کلرید ، آزمون کرومیک اسید یا جونز ، تشکیل گزانتات ، آزمون لوکاس ، آزمون N – برمو سوکسین ایمید (NBS) و آزمون پریدیک اسید اشاره کرد .
تشخیص هیدروژن فعال یا تست فلز سدیم :
از جمله خواص اساسی گروه هیدروکسیل ایجاد پیوند هیدروژنی و مبادله شیمیایی هیدروژن است . فلز هیدروژن ( مخصوصاً نمونه هایی که تازه بریده شده اند ) به آسانی با گروه هیدروکسیل واکنش داده و هیدروژن آزاد می کنند .
توجه : گروههای عاملی دارای هیدروژن متصل به نیتروژن و گوگرد نیز می توانند ، تولید گاز هیدروژن نمایند .
ترکیبات استیلنی نیز با سدیم وارد واکنش می شوند . ولی خروج گاز هیدروژن مشاهده نمی شود ، زیرا با همان سرعتی که هیدروژن تولید می شود ، با همان سرعت هیدروژن با پیوندهای دو گانه وارد واکنش افزایشی می شود .
روش کار تست فلز سدیم برای شناسایی الکل :
حدود 5/0 میلی لیتر از نمونه مجهول را در یک لوله آزمایش ریخته و یک قطعه سدیم به اندازه دانه گندم در آن بیندازید . در صورت خروج گاز هیدروژن می توان حضور هیدروژن فعال را اثبات نمود .
نکته : حضور رطوبت در داخل ترکیب نیز باعث خروج گاز هیدروژن می شود .
تست سریک آمونیوم نیترات NH4)2Ce(NO3)6):
معرف سریک آمونیوم نیترات با ترکیباتی که دارای گروههای هیدروکسیل الکلی هستند ، یک کمپلکس قرمز رنگ تشکیل می دهد . جواب آزمون برای الکلهای نوع اول ، دوم و سوم که کمتر از 10 کربن دارند ، مثبت است . تمام انواع گلیکول ها ، پلی ال ها ، کربوهیدرات ها ، هیدروکسی اسیدها ، هیدروکسی آلدهیدها و هیدروکسی کتون ها ، به این آزمون پاسخ مثبت داده و تولید محلول قرمز می کنند .
بایستی دقت کرد ، که تشکیل کمپلکس قرمز رنگ ، یک حد واسط در اکسایش الکل ها توسط معرف فوق است . قسمت دوم واکنش شامل از بین رفتن رنگ قرمز و تشکیل کمپلکس بی رنگ (Ce(lll است .
روش تهیه معرف سریک آمونیوم نیترات :
200 گرم سریک آمونیوم نیترات را در 500 میلی لیتر نیتریک اسید 2N حل کنید ، یک محلول زرد رنگ
بدست می آید .
روش کار :
یک میلی لیتر از معرف فوق را در یک لوله آزمایش ریخته و حدود 5 الی 6 قطره از مجهول را روی آن اضافه کنید . تشکیل رنگ قرمز دلیل بر وجود گروه هیدروکسیل الکلی است .
نکته : فنول ها رنگ قرمز مشخص ایجاد نمی کنند ، و وقتی در محلول دی اکسان بررسی شوند ، به محصولات قهوه ای یا سیاه رنگ اکسید می شوند .
نکته : زمان لازم برای از بین رفتن رنگ قرمز در مورد الکل های نوع اول 1 الی 5 ساعت ، در مورد الکلهای نوع دوم 3 الی 12 ساعت و در مورد الکلهای نوع سوم ، بیش از دو روز است .
نکته : آمین های آلیفاتیک موجب تشکیل رسوب سفید رنگ سریک هیدروکسید می شوند .
تشخیص OH الکلی به وسیله استری شدن ( تست استیل کلرید ) :
اسید کلرید ها در اثر واکنش با الکل ها ، استر تولید می کنند . استیل کلرید در این واکنش استرهای استات می دهد . که معمولاً واکنش گرمازا است و گرمای حاصل به آسانی قابل تشخیص است .
روش کار :
5/0 میلی لیتر از ترکیب مجهول را در یک لوله آزمایش به 5/0 میلی لیتر استیل کلرید اضافه کنید . حدود 3 الی 4 دقیقه محلول را هم بزنید . سپس به محلول حدود 2 میلی لیتر آب افزوده و قطره قطره محلول سدیم بیکربنات 5 درصد اضافه کنید . تشکیل استر به واسطه بوی مطبوعی که دارد ، دلیلی بر وجود گروه عاملی الکلی در ترکیب می باشد .
در شکل زیر واکنش استیل کلرید با الکل را مشاهده می کنید :
نکته : فنول ها نیز مانند الکل ها با استیل کلرید وارد واکنش می شوند .
آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) :
این واکنش برای شناسایی و تشخیص الکل های نوع اول و دوم از الکل های نوع سوم است و بر اساس کاهش کروم (VI) زرد - نارنجی ، به کروم (III) سبز رنگ است . الکل بوسیله این واکنشگر اکسیده می شود . تغییر رنگ واکنشگر از نارنجی به سبز به عنوان پاسخ مثبت به آزمایش است . الکل های نوع اول و دوم بوسیله این واکنشگر ، به ترتیب به کربوکسیلیک اسید و کتون تبدیل می شوند .
باید توجه داشت که الکل های نوع اول در اثر اکسایش ابتدا به آلدهید و سپس به کربوکسیلیک اسید تبدیل می شوند ، اما در مورد الکل های نوع دوم که کتون تولید می شود ، اکسایش متوقف می شود .
نکته : الکل های نوع اول و دوم به آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) پاسخ مثبت می دهند ولی الکل های نوع سوم به این آزمون پاسخ مثبت نمی دهند .
نکته : آلدهید ها نیز به آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) پاسخ مثبت می دهند .
روش کار :
در یک لوله آزمایش حدود 1 میلی لیتر استون ریخته و حدود 3 الی 4 قطره از الکل مورد نظر را در آن حل کنید . سپس فقط یک قطره از کرومیک اسید ( معرف جونز ) به آن اضافه نمائید . تشکیل سریع سوسپانسیون سبز – آبی دلیل بر مثبت بودن آزمایش است .
آزمون تشکیل گزانتات :
این آزمون برای تشخیص الکل های نوع اول ، دوم و سوم از هم می باشد .
روش کار :
در یک لوله آزمایش تکه کوچکی از پتاس را قرار داده و حدود 5/0 میلی لیتر از الکل مجهول را به آن اضافه کنید . پتاس را با هم زدن در الکل حل نمائید . در صورت لزوم می توانید از حرارت نیز استفاده کنید . پس از سرد کردن محلول حدود 1 میلی لیتر دی اتیل اتر به آن افزوده و قطره قطره روی آن کربن دی سولفید بریزید .
الکل نوع سوم : به این آزمون پاسخ نمی دهد .
الکل نوع دوم : پس از حدود 5 ثانیه رسوب زرد رنگ گزانتات را ظاهر می کند .
الکل نوع اول : سریع و به محض ورود CS2 تولید رسوب می کند .
نکته : فقط تشکیل رسوب مد نظر است ، تولید رنگ قهوه ای دلیل بر ایجاد رسوب نیست .
آزمون لوکاس :
تست لوکاس برای تشخیص الکل های نوع سوم ، آلیلی و بنزیلی از الکل های نوع اول و دوم می باشد .
این آزمایش بر اساس واکنش الکل ها با مخلوطی از هیدروکلریک اسید و روی کلرید ( واکنشگر لوکاس ) است که محصول آن آلکیل کلرید است که به صورت یک لایه نامحلول است .
الکل های نوع اول در دمای اتاق با معرف لوکاس واکنش نمی دهند و بنابراین انحلال پذیری آنها آسان وقابل رویت است . الکل های نوع دوم به آزمون لوکاس به کندی پاسخ می دهند ، به طوری که این آزمون در مورد آنها منفی تلقی می شود . اما الکل های نوع سوم ، بنزیلیک و آلیلیک فوراً در واکنش شرکت می کنند .
این واکنش از دیدگاه مکانیسمی جزء واکنش های SN1 می باشد ، که به شکل یونی پیش می رود . در شکل زیر مکانیسم واکنش معرف لوکاس با یک الکل نوع سوم را مشاهده می کنید :
واکنش یک الکل آلیلی با معرف لوکاس :
واکنش یک الکل بنزیلی با معرف لوکاس :
روش تهیه معرف لوکاس :
مقدار 136 گرم ( 1 مول ) ZnCl2 خشک را در 105 گرم ( 1 مول ) هیدروکلریک اسید غلیظ حل کنید .
روش کار :
به 5/0 میلی لیتر از الکل مورد نظر ، 1 میلی لیتر معرف لوکاس اضافه کرده و آن را بلافاصله در حمام آبی در دمای 60 درجه سلسیوس قرار دهید . الکل های نوع سوم ، بنزیلی و آلیلی پس از مدت کوتاهی ، ابتدا کدر شده و نهایتاً تولید دو فاز جدا از هم را می کنند .
نکته : چون آزمون لوکاس به ظاهر شدن آلکیل کلرید به عنوان دومین فاز مایع بستگی دارد ، در نتیجه فقط برای الکلهایی که در این معرف حل می شوند ، قابل استفاده می باشد . لذا این آزمون مربوط به الکل های تک عاملی است که کمتر از 6 اتم کربن دارند .
آزمون N – برمو سوکسین ایمید (NBS) برای شناسایی الکل ها :
در شکل زیر ساختار N – برمو سوکسین ایمید (NBS) را مشاهده می کنید :
روش کار شناسایی الکل ها توسط (NBS) :
در یک لوله آزمایش کاملاً تمیز حدود 1 میلی لیتر از الکل مورد نظر را ریخته و به اندازه نوک اسپاتول از ترکیب N – برمو سوکسین ایمید به آن اضافه کنید و آن را در حمام آبی 75 الی 80 درجه سلسیوس حرارت دهید .
الکل نوع اول : حدود 1 دقیقه یا بیشتر زمان برای از بین رفتن رنگ لازم دارد .
الکل نوع دوم : تا 30 ثانیه به این آزمون پاسخ مثبت می دهد .
الکل نوع سوم : خیلی سریع و فوری به این آزمون پاسخ مثبت می دهد .
آزمون پریدیک اسید (HIO4) :
تست پریدیک اسید (HIO4) ، برای شناسایی و تشخیص الکلهای دارای عامل OH مجاور یا دی ال های مجاور (Vicinal Diols) می باشد .
روش تهیه معرف پریدیک اسید :
5/0 گرم پارا پریدیک اسید (H5IO6) را در 100 میلی لیتر آب مقطر حل کنید .
در شکل زیرساختار پارا پریدیک اسید (H5IO6) و پریدیک اسید (HIO4) را مشاهده می کنید :
روش کار :
2 میلی لیتر پریدیک اسید (HIO4) را در یک لوله آزمایش ریخته و به آن یک قطره ( نه بیشتر ) اسید نیتریک غلیظ اضافه کرده و خوب به هم بزنید . سپس 1 قطره از نمونه مورد آزمایش را به آن اضافه کرده و مخلوط حاصل را به مدت 15 الی 20 ثانیه تکان دهید . حال 1 الی 2 قطره محلول نقره نیترات آبدار 5 درصد به محتویات داخل لوله آزمایش اضافه کنید . تشکیل رسوب سفید رنگ نقره یدات (AgIO3) نشان دهنده وجود عوامل OH مجاور است . عدم تشکیل رسوب سفید رنگ یا تشکیل رنگ قهوه ای دلیل بر منفی بودن نتیجه آزمایش می باشد .
نکته : در صورتی که ترکیب مورد آزمایش نامحلول در آب باشد ، می توان برای تسهیل واکنش از حلال دی اکسان استفاده کرد .
در شکل زیر واکنش پریدیک اسید (HIO4) با یک الکل ( دی ال ) را مشاهده می کنید :
تهیه مشتق جامد برای الکل ها :
مشتق هایی که در مورد الکل ها عمومیت دارند ، عبارتند از : فنیل اورتان ، آلفا نفتیل اورتان ، 2 و 5 - دی نیترو بنزوات و 3 – نیترو فتالات .
روش تهیه مشتق آلفا نفتیل اورتان ( ? – نفتیل اورتان ) :
یک گرم الکل یا فنول بدون آب را در یک لوله آزمایش ریخته و 5/0 میلی لیتر فنیل ایزو سیانات به آن اضافه کنید . اگر ترکیب مجهول فنول باشد ، باید واکنش را با 2 یا 3 قطره پیریدین یا اتانول آمین بی آب کاتالیز کرد . اگر واکنش به صورت خود به خود انجام نشد ، محلول را به مدت 5 دقیقه روی حمام بخار گرم کنید . سپس محلول مورد نظر را در یک بشر محتوی یخ ، سرد کرده و دیواره بشر را با هم زن شیشه ای خراش دهید ، از این طریق کریستالیزه شدن و تبلور تسریع می شود . اورتان تهیه شده را با حل کردن آن در 5 میلی لیتر پترولیوم اتر یا کربن تترا کلرید تبلور مجدد نمائید .
در شکل زیر واکنش الکل با فنیل ایزو سیانات و تهیه مشتق آلفا نفتیل اورتان را مشاهده می کنید :
روش تهیه مشتق 3 و 5 – دی نیترو بنزوات :
حدود 5/0 گرم ، 3 و 5 - دی نیترو بنزوییل کلرید را با 2 میلی لیتر ماده مجهول ( الکل ) در یک لوله آزمایش مخلوط کرده و به آرامی حدود 5 دقیقه بجوشانید . سپس 10 میلی لیتر آب مقطر به آن افزوده و محلول را در حمام یخ ، سرد کنید تا رسوب بدهد . رسوب را صاف کرده و با 10 میلی لیتر محلول سدیم کربنات 2 درصد بشویید . تبلور مجدد را با 5 الی 10 میلی لیتر محلول اتانول و آب انجام دهید .
در شکل زیر واکنش الکل با 3 و 5 – دی نیترو بنزوییل کلرید و تولید مشتق 3 و 5 – دی نیترو بنزوات را مشاهده می کنید :
روش تهیه مشتق 3 – نیترو فتالات :
مخلوطی از 4/0 گرم ، 3 – نیترو فتالیک انیدرید و 5/0 میلی لیتر الکل ( در صورتی که دمای جوش آن کمتر از 150 درجه سلسیوس باشد . ) را در یک بالن بسیار کوچک متصل به چگالنده ( کندانسور ) به آرامی بجوشانید . پس از اینکه مخلوط به صورت مایع در آمد ، حرارت دادن را 5 تا 10 دقیقه دیگر ادامه دهید . مخلوط را سرد کرده با 5 میلی لیتر آب رقیق نموده و تا جوشیدن حرارت دهید . اگر انحلال کامل نباشد ، 5 تا 10 میلی لیتر آب داغ اضافه نمائید . محلول را جهت تبلور سرد کنید . واگر ماده روغنی تشکیل شد ، به منظور تشکیل بلور باید یک شب بماند . محصول را یک یا دو بار با آب داغ تبلور مجدد نمائید .
در شکل زیر واکنش 3 – نیترو فتالیک انیدرید با الکل و تهیه مشتق 3 – نیترو فتالات را مشاهده می کنید :
مشتق فتالات :
عوامل موثر در حلالیت
معمولا ترکیبات قطبی در حلالهای قطبی و ترکیبات غیر قطبی در حلالهای غیر قطبی حل میشوند.
در ترکیبات مشابه افزایش نیروی بین مولکولی سبب کاهش حلالیت میگردد.
در ترکیبات مشابه افزایش وزن مولکولی سبب کاهش حلالیت میشود.
در ترکیبات مشابه وجود شاخه جانبی باعث افزایش حلالیت میگردد.
استفاده از حلالیت در شناسایی جسم ناشناخته
استفاده از حلالیت تا اندازه ای عوامل شیمیایی موجود در جسم آلی را مشخص میکند. مثلا ترکیبات اسیدی معمولا در سود و ترکیبات قلیایی معمولا در اسید کلریدریک 5% حل میشوند.
استفاده از حلالیت اطلاعاتی در مورد بعضی از خصوصیات ترکیب ناشناخته میدهد. از حل شدن یک جسم در آب تا اندازه ای به قطبی بودن آن مطمئن میشویم و یا در حالیکه اسید بنزوئیک در آب حل نمیشود اما در صورتیکه با سود ترکیب شود تولید بنزوات سدیم میکند که براحتی در آب محلول است.
استفاده از حلالیت اطلاعاتی را در مورد وزن مولکولی جسم ناشناخته میدهد، مثلا در مورد سریهای همانند (همولوگ) که دارای یک عامل شیمیایی باشند معمولا آنهایی که تعداد کربن آنها کمتر از 4 باشد در آب حل و آنهایی که تعداد کربن آنها بیش از 5 اتم کربن باشد معمولا در آب نامحلولند.
طبقه بندی بر اساس حلالیت
آزمون حلالیت برای هر جسم مجهولی باید انجام شود. این آزمون در تشخیص گروههای عاملی اصلی ترکیبات مجهول دارای اهمیت است. حلالهای متداول برای آزمایش حلالیت عبارتند از:
اسید کلریدریک 5% (HCl 5%)
سدیم هیدروژن کربنات 5% ( NaHCO3 5%)
هیدروکسید سدیم 5% (NaOH 5%)
حلالهای آلی (Organic Solvent)
ترکیبات با توجه به حلالیتشان به 7 گروه تقسیم میشوند:
گروه 1) ترکیباتی که هم در آب و هم در اتر محلولند
گروه 2) ترکیبات محلول در آب و نامحلول در اتر
گروه 3) نامحلول در آب ولی محلول در محلول رقیق سدیم هیدروکسید که به دو دسته زیر تقسیم میشوند:
الف) محلول در سدیم هیدروکسید رقیق و محلول در سدیم بیکربنات 5%
ب) محلول در سدیم هیدروکسید رقیق و محلول در کلریدریک اسید رقیق
گروه 4) نامحلول در آب ولی محلول در هیدروکلریدریک اسید رقیق
گروه 5) هیدروکربنهایی که شامل کربن، هیدروژن و اکسیژن هستند ولی در گروه 1 تا 4 نبوده ولی در سولفوریک اسید غلیظ محلولند
گروه 6) تمام ترکیباتی که ازت یا گوگرد ندارند و در سولفوریک اسید غلیظ نامحلولند
گروه 7) ترکیباتی که ازت یا گوگرد داشته و در گروه 1 تا 4 نیستند. تعدادی از ترکیبات این گروه در سولفوریک اسید غلیظ محلولند.
دسته بندی ترکیبات بر اساس حلالیت را میتوان به صورت زیر نشان داد. هر یک از گروههایی که با حرف لاتین مشخص شده اند بعنوان گروه حلالیت دسته ای خاص از ترکیبات شناخته میشوند.
|
SA |
اسیدهای کربوکسیلیک تک عاملی کمتر از 6 کربن و سولفونیک اسیدهای آروماتیک |
|
SB |
آمینهای تک عاملی کمتر از 7 کربن |
|
S1 |
الکلهای تک عاملی، آلدئیدها، کتونها، اترها، نیتریلها و آمیدهای کمتر از 6 کربن |
|
S2 |
نمک اسیدهای آلی، آمین هیدروکلراید، آمینو اسیدها، کربوهیدراتها، پلی هیدروکسیها، اسیدهای چند عاملی |
|
A1 |
اسیدهای آلی قوی، کربوکسیلیک اسیدهای دارای بیش از 6 کربن، فنولها با استخلافهای الکترون گیرنده ارتو و پارا، بتا دی کتونها |
|
A2 |
اسیدهای آلی ضعیف، فنولها، انولها، ایمینها، ایمیدها، سولفونامیدها، تیوفنولها کمتر از 5 کربن، بتا دی کتونها |
|
B |
آمینهای آلیفاتیک بیش از 7 کربن، آنیلینها (فقط یک گروه فنیل)، بعضی اکسی اترها |
|
MN |
ترکیبات خنثی متفرقه دارای نیتروژن یا گوگرد کمتر از 5 کربن |
|
N1 |
الکلهای کمتر از 9 کربن، آلدئیدها، متیل کتونها، کتونهای حلقوی، استرهای تک عاملی بیشتر از 5 کربن، اترهای کمتر از 8 کربن، اپوکسیدها |
|
N2 |
آلکنها، آلکینها، اترها، بعضی ترکیبات آروماتیک دارای عوامل فعال، کتونهای غیر از گروه بالا |
|
I |
هیدروکربنهای اشباع، هالوآلکانها، آریل هالیدها، دی آریل اترها، آروماتیکها با گروههای غیر فعال |
بخش عملی
حلالیت در آب
یک دهم گرم جسم جامد کاملا پودر شده و یا 2 قطره نمونه مایع را در لوله آزمایش ریخته و 3 سی سی آب مقطر بر روی آن بریزید و با ضربه انگشت آن را مخلوط کنید. پس از مدتی چنانچه اثری از نمونه مایع یا جامد دیده نشد انحلال صورت گرفته است. هنگامی که هوای آزمایشگاه سرد است چند لحظه گرم کردن محلول روی شعله ملایم، مفید است.
حلالیت در اتر
مطابق حلالیت در آب، با حلال اتر در یک لوله آزمایش کاملا خشک، آزمون را انجام دهید. مشاهده خط مرزی بین دو مایع معمولا مشکل است بنابر این با تکان دادن، چنانچه محلول کدر شد انحلال صورت نگرفته است. ترکیبات غیر یونیزه و آنهاییکه یک گروه عاملی دارند معمولا در اتر حل میشوند.
حلالیت در سود 5%
به افزایش احتمالی درجه حرارت توجه کنید. اگر ترکیب نا محلول به نظر میرسد، کمی از قشر مایع رویی را بوسیله قطره چکان برداشته و به یک لوله کوچک انتقال دهید. محلول کلریدریک اسید 5% را قطره قطره به آن اضافه کنید تا محلول اسیدی شود. اگر رسوب تشکیل شد، در گروه سوم قرار میگیرد. هرگز حرارت به کار نبرید چون ممکن است باعث هیدرولیز شود.
حلالیت در سدیم بیکربنات 5%
اگر ترکیب مورد نظر در سود 5% محلول بود، حلالیت آنرا در بیکربنات 5% امتحان کنید. مخصوصا به خروج گاز دی اکسید کربن توجه کنید. کربوکسیلیک اسیدها، سولفونیک اسیدها و فنلهای استخلافی در این گروه هستند.
حلالیت در سدیم کلریدریک اسید 5%
بعضی از بازهای آلی مثل نفتیل آمین، کلر هیدرات محلول در آب میدهند ولی در زیادی اسید رسوب میکنند. اگر محلول بود در گروه چهارم است. اگر به نظر غیر محلول است کمی از قسمت فوقانی مایع را با قطره چکان به لوله دیگری انتقال داده و محلول سود 5% اضافه کنید تا قلیایی شود. تشکیل رسوب مجهول را در گروه چهارم قرار میدهد. حرارت بکار نبرید
حلالیت در سدیم سولفوریک اسید غلیظ
این آزمون را در لوله آزمایش خشک انجام دهید. آیا تغییر رنگی مشاهده میشود؟ به ایجاد ذغال، خروج گاز، پلیمریزه شدن و یا ایجاد رسوب توجه کنید.
حلالیت در سدیم فسفریک اسید 85%
پدیده هایی مثل ایجاد رنگ و یا گرم شدن در این مورد وجود ندارد.
در ترکیباتی که دارای گروه عاملی کربونیل هستند ، اگر گروه کربونیل با اتمهای هیدروژن یا گروههای آلکیل استخلاف شده باشد ، آلدهید (RCHO) یا کتون (RCOR) نامیده می شوند . شیمی این ترکیبات ، در واقع شیمی گروه عاملی کربونیل است . شناسایی این ترکیبات به وسیله واکنشهای مشخصه گروه عاملی کربونیل امکان پذیر است .
برای شناسایی آلدهیدها و کتون ها آزمونهای مختلفی وجود دارد که می توان از آنها به آزمون های 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین ، آزمون کرومیک اسید ، آزمون یدوفرم ، آزمون تالنز ، آزمون فوشین و آزمون بندیکت اشاره نمود .
تست 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین :
آلدهیدها و کتونها با معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین تشکیل رسوب نارنجی تا قرمز می دهند . این آزمون برای شناسایی آلدهید ها و کتون ها از سایر ترکیبات مورد استفاده قرار می گیرد . چنانچه آلدهید یا کتون مورد آزمایش به صورت انون باشد در این صورت رنگ رسوب به سمت قرمز گرایش پیدا خواهد کرد.
در شکل زیر واکنش بین یک کتون و معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین را مشاهده می کنید :
روش تهیه معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین :
1 گرم 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین را در 5 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ حل کرده و آن را با احتیاط به محلول 7 میلی لیتر آب و 25 میلی لیتر اتانول 95 درصد اضافه کنید . پس از آنکه محلول را به شدت هم زدید ، آن را از جامدات حل نشده جدا کنید .
روش کار شناسایی :
2 یا سه قطره از مایع مجهول ( 05/0 گرم از جامد ) را در 2 میلی لیتر اتانول حل کرده و قطره قطره از معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین به آن اضافه کنید . تشکیل رسوب نارنجی تا قرمز دلیل بر وجود یک آلدهید یا کتون است . حضور پیوند دوگانه مزدوج با گروه کربونیل باعث ایجاد رسوب قرمز رنگ می شود .
تست تالنز یا تولنس :
آزمون تالنز ( تولنس ) یکی دیگر از روشهایی است که برای تشخیص آلدهیدها از کتونها به کار می رود . آلدهیدها در واکنش با معرف تالنز ( تولنس ) تولید آینه نقره ای در جدار لوله آزمایش می کنند .
در شکل زیر واکنش مربوط به تست تالنز ( تولنس ) را مشاهده می کنید :
روش تهیه معرف تالنز ( تولنس ) :
محلول A از حل کردن 3 گرم نقره نیترات در 30 میلی لیتر آب قابل تهیه است و محلول B محلول سود 10 درصد است . واکنشگر باید بلافاصله بعد از تهیه مصرف شود . برای تهیه واکنشگر تالنز ( تولنس ) ، یک میلی لیتر از محلول A را با یک میلی لیتر محلول B مخلوط کنید . رسوب نقره اکسید تشکیل می گردد . سپس قطره قطره محلول آمونیاک غلیظ به آن اضافه کنید ، تا رسوب نقره اکسید حل شود . اکنون واکنشگر برای انجام آزمایش آماده است .
در شکل زیر واکنشهای مربوط به تهیه معرف تالنز ( تولنس ) را مشاهده می کنید :
توجه : واکنشگر تالنز ( تولنس ) باید در هنگام مصرف تهیه شود و باقی مانده آن در ظرف شویی دفع گردد . چنانچه محلول نگهداری شود ، امکان تشکیل رسوب انفجاری Fulminating silver وجود دارد . این رسوب مخلوطی از نیترید نقره (Ag3N) و آزید نقره (AgN3) می باشد .
روش کار :
5/0 میلی لیتر معرف تالنز ( تولنس ) را به 3 قطره یا 1/0 گرم از ماده مجهول اضافه کنید . تشکیل آینه نقره ای یا رسوب سیاه دلالت بر مثبت بودن آزمایش دارد . چنانچه در دمای معمولی واکنشی صورت نگرفت ، محلول را در بشر آب گرم کمی حرارت دهید .
نکته 1 : اگر لوله آزمایش کاملاً تمیز نباشد ، نقره به صورت آینه نقره ای در دیواره لوله آزمایش تشکیل نمی شود ، و به صورت رسوب یا سوسپانسیون سیاه ظاهر می شود .
نکته 2 : برخی از کتونهای ساده مانند استون و متیل اتیل کتون نیز به این آزمون پاسخ مثبت می دهند .
تست فوشین :
در آزمون فوشین معرف نباید حرارت داده شود ، و محلول مورد آزمایش نباید قلیایی باشد . هنگام انجام آزمون روی مجهول ، بهتر است یک آلدهید معلوم به عنوان شاهد استفاده شود .
روش تهیه معرف یا شناساگر فوشین :
5/0 گرم فوشین خالص ( روزانیلین هیدروکلرید ) (rosaniline hydrochloride)را در 500 میلی لیتر آب مقطر حل کرده و محلول را صاف کنید ؛ 500 میلی لیتر آب مقطر را با سولفور دی اکسید ، اشباع کرده ، با محلول فوشین به طور کامل مخلوط کرده و به مدت یک شب به حال خود بگذارید . این روش ، معرفی بیرنگ و حساس را تولید می کند .
در شکل زیر ساختار معرف فوشین یا روزانیلین هیدروکلرید را مشاهده می کنید :
روش کار :
2 میلی لیتر از معرف فوشین – آلدهید را در یک لوله آزمایش ریخته و یک قطره از آلدهید مورد آزمایش را به آن اضافه کنید . رنگ تولید شده در عرض چند دقیقه را مشاهده کنید . ( مثلاً برای بوتانال رنگ ارغوانی مایل به بنفش در عرض 3 الی 4 دقیقه ظاهر می شود . ) یاد آوری می شود که معرف نباید حرارت داده شود .
تست بندیکت :
معرف بندیکت ، یک معرف نامیده شده با اسم یک شیمیدان آمریکایی (Stanley Rossiter Benedict) می باشد . که برای شناسایی آلدهیدهای آلیفاتیک ( غیر آروماتیک ) فاقد گوگرد و آلفا هیدروکسی کتون ها استفاده می شود . در شکل زیر واکنش یک آلدهید و یک آلفا هیدروکسی کتون را با معرف بندیکت مشاهده می کنید :
http://chemist-p.blogfa.com/post-31.aspx
Product Identification
Synonyms: Sodium acid sulfite; Sulfurous acid, monosodium salt; Sodium hydrogen sulfite, solid
CAS No.: 7631-90-5
Molecular Weight: 104.06
Chemical Formula: A mixture of NaHSO3 (sodium bisulfite) and Na2S2O5 (sodium metabisulfite)
Product Codes: 3556, 3557
Composition/Information on Ingredient
Ingredient CAS No Percent Hazardous
--------------------------------------- ------------ ------------ ---------
Sodium Bisulfite 7631-90-5 58 - 99% Yes
Sodium Metabisulfite 7681-57-4 1 - 42% Yes
Hazards Identification
Emergency Overview
--------------------------
WARNING! HARMFUL IF SWALLOWED OR INHALED. MAY CAUSE ALLERGIC RESPIRATORY REACTION. CAUSES IRRITATION TO SKIN, EYES AND RESPIRATORY TRACT. REACTS WITH ACIDS AND WATER RELEASING TOXIC SULFUR DIOXIDE GAS.
SAF-T-DATA(tm) Ratings (Provided here for your convenience)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Health Rating: 2 - Moderate (Life)
Flammability Rating: 0 - None
Reactivity Rating: 2 - Moderate
Contact Rating: 3 - Severe
Lab Protective Equip: GOGGLES & SHIELD; LAB COAT & APRON; VENT HOOD; PROPER GLOVES
Storage Color Code: Green (General Storage)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Potential Health Effects
----------------------------------
Inhalation:
Causes irritation to the respiratory tract. Symptoms may include coughing, shortness of breath. May cause allergic reaction in sensitive individuals.
Ingestion:
May cause gastric irritation by the liberation of sulfurous acid. An asthmatic reaction may occur after ingestion. Large doses may result in nausea, vomiting, diarrhea, abdominal pains, circulatory disturbance, and central nervous system depression. Estimated fatal dose is 10 gm.
Skin Contact:
Causes irritation to skin. Symptoms include redness, itching, and pain.
Eye Contact:
Causes irritation, redness, and pain. Contact may cause irreversible eye damage. Symptoms may include stinging, tearing, redness, swelling, corneal damage and blindness.
Chronic Exposure:
No information found.
Aggravation of Pre-existing Conditions:
Some individuals are said to be dangerously sensitive to minute amounts of sulfites in foods. Symptoms may include broncho constriction, shock, gastrointestinal disturbances, angio edema, flushing, and tingling sensations. Once allergy develops, future exposures can cause asthma attacks with shortness of breath, wheezing, and cough.
First Aid Measures
Inhalation:
Remove to fresh air. If not breathing, give artificial respiration. If breathing is difficult, give oxygen. Get medical attention.
Ingestion:
Induce vomiting immediately as directed by medical personnel. Never give anything by mouth to an unconscious person. Get medical attention.
Skin Contact:
Wipe off excess material from skin then immediately flush skin with plenty of water for at least 15 minutes. Remove contaminated clothing and shoes. Get medical attention. Wash clothing before reuse. Thoroughly clean shoes before reuse.
Eye Contact:
Immediately flush eyes with plenty of water for at least 15 minutes, lifting lower and upper eyelids occasionally. Get medical attention immediately.
Fire Fighting Measures
Fire:
Not considered to be a fire hazard.
Explosion:
Not considered to be an explosion hazard.
Fire Extinguishing Media:
Use any means suitable for extinguishing surrounding fire. Do not allow water runoff to enter sewers or waterways.
Special Information:
In the event of a fire, wear full protective clothing and NIOSH-approved self-contained breathing apparatus with full facepiece operated in the pressure demand or other positive pressure mode.
Accidental Release Measures
Ventilate area of leak or spill. Wear appropriate personal protective equipment as specified in Section 8. Spills: Pick up and place in a suitable container for reclamation or disposal, using a method that does not generate dust. Cautiously spray residue with plenty of water, providing ventilation to clear sulfur dioxide fumes generated from water contact. US Regulations (CERCLA) require reporting spills and releases to soil, water and air in excess of reportable quantities. The toll free number for the US Coast Guard National Response Center is (800) 424-8802.
Handling and Storage
Keep in a tightly closed container. Protect from physical damage. Store in a cool, dry, ventilated area away from sources of heat, moisture and incompatibilities. Releases toxic sulfur dioxide gas when in contact with water, ice. Containers of this material may be hazardous when empty since they retain product residues (dust, solids); observe all warnings and precautions listed for the product.
Exposure Controls/Personal Protection
Airborne Exposure Limits:
-ACGIH Threshold Limit Value (TLV):
5mg/m3 (TWA) for sodium bisulfite & for sodium metabisulfite, A4 Not classifiable as a human carcinogen.
Ventilation System:
A system of local and/or general exhaust is recommended to keep employee exposures below the Airborne Exposure Limits. Local exhaust ventilation is generally preferred because it can control the emissions of the contaminant at its source, preventing dispersion of it into the general work area. Please refer to the ACGIH document, Industrial Ventilation, A Manual of Recommended Practices, most recent edition, for details.
Personal Respirators (NIOSH Approved):
If the exposure limit is exceeded and engineering controls are not feasible, a half-face respirator with an acid gas cartridge may be worn for up to ten times the exposure limit or the maximum use concentration specified by the appropriate regulatory agency or respirator supplier, whichever is lowest. A full-face piece respirator with an acid gas cartridge may be worn up to 50 times the exposure limit, or the maximum use concentration specified by the appropriate regulatory agency, or respirator supplier, whichever is lowest. For emergencies or instances where the exposure levels are not known, use a full-facepiece positive-pressure, air-supplied respirator. WARNING: Air-purifying respirators do not protect workers in oxygen-deficient atmospheres.
Skin Protection:
Wear impervious protective clothing, including boots, gloves, lab coat, apron or coveralls, as appropriate, to prevent skin contact.
Eye Protection:
Use chemical safety goggles. Maintain eye wash fountain and quick-drench facilities in work area.
Physical and Chemical Properties
Appearance:
Coarse white granules.
Odor:
Slight odor of sulfur dioxide.
Solubility:
Very soluble in water, insoluble in alcohol.
Specific Gravity:
1.48
pH:
No information found.
% Volatiles by volume @ 21C (70F):
No information found.
Boiling Point:
Not applicable.
Melting Point:
150C (302F)
Vapor Density (Air=1):
No information found.
Vapor Pressure (mm Hg):
No information found.
Evaporation Rate (BuAc=1):
No information found.
Stability and Reactivity
Stability:
Strength diminishes somewhat with age. Gradually decomposes in air to sulfate, generating sulfurous acid gas. Contact with moisture (water, wet ice, etc.), will release toxic sulfur dioxide gas.
Hazardous Decomposition Products:
Burning may produce sulfur oxides.
Hazardous Polymerization:
Will not occur.
Incompatibilities:
Water, acids, alkalis, sodium nitrite, oxidizers, aluminum powder.
Conditions to Avoid:
Moisture, heat, flames, ignition sources and incompatibles.
Toxicological Information
Sodium Metabisulfite [7681-57-4]: No LD50/LC50 information found relating to normal routes of occupational exposure. Investigated as a tumorigen, mutagen and reproductive effector. Sodium Bisulfite [7631-90-5]: Oral rat LD50: 2000 mg/kg. Investigated as a tumorigen and mutagen.
--------\Cancer Lists\------------------------------------------------------
---NTP Carcinogen---
Ingredient Known Anticipated IARC Category
------------------------------------ ----- ----------- -------------
Sodium Bisulfite (7631-90-5) No No 3
Sodium Metabisulfite (7681-57-4) No No 3
Ecological Information
Environmental Fate:
No information found.
Environmental Toxicity:
No information found.
1. Product Identification
Synonyms: Zinc Chloride, Zinc Dichloride, Zinc Butter
CAS No.: 7646-85-7
Molecular Weight: 136.30
Chemical Formula: ZnCl2
Product Codes:
J.T. Baker: 4320, 4321, 4322, 4324, 4326
Mallinckrodt: 8772, 8780
2. Composition/Information on Ingredients
Ingredient CAS No Percent Hazardous
--------------------------------------- ------------ ------------ ---------
Zinc Chloride 7646-85-7 97 - 100% Yes
3. Hazards Identification
Emergency Overview
--------------------------
DANGER! CORROSIVE. CAUSES BURNS TO ANY AREA OF CONTACT. HARMFUL IF SWALLOWED OR INHALED. AFFECTS THE CARDIOVASCULAR SYSTEM.
SAF-T-DATA(tm) Ratings (Provided here for your convenience)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Health Rating: 3 - Severe (Life)
Flammability Rating: 1 - Slight
Reactivity Rating: 2 - Moderate
Contact Rating: 3 - Severe (Corrosive)
Lab Protective Equip: GOGGLES & SHIELD; LAB COAT & APRON; VENT HOOD; PROPER GLOVES
Storage Color Code: White (Corrosive)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Potential Health Effects
----------------------------------
Inhalation:
Extremely destructive to tissues of the mucous membranes and upper respiratory tract. Symptoms may include burning sensation, coughing, wheezing, laryngitis, shortness of breath, headache, nausea and vomiting.
Ingestion:
Toxic. May cause irritation or corrosion to the gastrointestinal tract with abdominal pain, nausea, and vomiting. May cause delayed death occurring from strictures of the esophagus and pylorus.
Skin Contact:
May cause severe irritation, skin burns and ulcerations. Solutions are corrosive. Symptoms include redness and pain.
Eye Contact:
May cause redness, pain, and blurred vision. Splashes from solutions may cause eye damage.
Chronic Exposure:
Repeated skin contact can cause varying degrees of problems ranging from dermatitis to ulcerations. Repeated Inhalation can cause occupational asthma.
Aggravation of Pre-existing Conditions:
Dermatitis, cardiac and respiratory disorders.
4. First Aid Measures
Inhalation:
Remove to fresh air. If not breathing, give artificial respiration. If breathing is difficult, give oxygen. Get medical attention immediately.
Ingestion:
If swallowed, DO NOT INDUCE VOMITING. Give large quantities of water. Never give anything by mouth to an unconscious person. Get medical attention immediately.
Skin Contact:
Immediately flush skin with plenty of water for at least 15 minutes while removing contaminated clothing and shoes. Get medical attention immediately. Wash clothing before reuse. Thoroughly clean shoes before reuse.
Eye Contact:
Immediately flush eyes with plenty of water for at least 15 minutes, lifting lower and upper eyelids occasionally. Get medical attention immediately.
5. Fire Fighting Measures
Fire:
Not considered to be a fire hazard.
Explosion:
Not considered to be an explosion hazard.
Fire Extinguishing Media:
Use any means suitable for extinguishing surrounding fire.
Special Information:
Use protective clothing and breathing equipment appropriate for the surrounding fire.
6. Accidental Release Measures
Ventilate area of leak or spill. Keep unnecessary and unprotected people away from area of spill. Wear appropriate personal protective equipment as specified in Section 8. Spills: Pick up and place in a suitable container for reclamation or disposal, using a method that does not generate dust. Avoid release to the environment. US Regulations (CERCLA) require reporting spills and releases to soil, water and air in excess of reportable quantities. The toll free number for the US Coast Guard National Response Center is (800) 424-8802.
7. Handling and Storage
Keep in a well closed container stored under cold to warm conditions, 2 to 40 C, (36 to 104F). Protect against physical damage. Containers of this material may be hazardous when empty since they retain product residues (dust, solids); observe all warnings and precautions listed for the product.
8. Exposure Controls/Personal Protection
Airborne Exposure Limits:
Zinc chloride:
OSHA Permissible Exposure Limit (PEL):
1 mg/m3 (TWA) 8H, as fume.
ACGIH Threshold Limit Value (TLV):
1 mg/m3 (TWA); 2 mg/m3 (STEL) for fume
Ventilation System:
A system of local and/or general exhaust is recommended to keep employee exposures below the Airborne Exposure Limits. Local exhaust ventilation is generally preferred because it can control the emissions of the contaminant at its source, preventing dispersion of it into the general work area. Please refer to the ACGIH document, Industrial Ventilation, A Manual of Recommended Practices, most recent edition, for details.
Personal Respirators (NIOSH Approved):
If the exposure limit is exceeded, a full facepiece respirator with dust/mist filter may be worn up to 50 times the exposure limit or the maximum use concentration specified by the appropriate regulatory agency or respirator supplier, whichever is lowest. For emergencies or instances where the exposure levels are not known, use a full-facepiece positive-pressure, air-supplied respirator. WARNING: Air purifying respirators do not protect workers in oxygen-deficient atmospheres.
Skin Protection:
Wear impervious protective clothing, including boots, gloves, lab coat, apron or coveralls, as appropriate, to prevent skin contact.
Eye Protection:
Use chemical safety goggles and/or full face shield where dusting or splashing of solutions is possible. Maintain eye wash fountain and quick-drench facilities in work area.
9. Physical and Chemical Properties
Appearance:
White crystalline granules.
Odor:
Odorless.
Solubility:
423 g/l00 g water @ 25C (77F)
Density:
2.91
pH:
ca. 4 Aqueous solution
% Volatiles by volume @ 21C (70F):
0
Boiling Point:
732C (1350F)
Melting Point:
290C (554F)
Vapor Density (Air=1):
Not applicable.
Vapor Pressure (mm Hg):
1 @ 428C (802F)
Evaporation Rate (BuAc=1):
Not applicable.
10. Stability and Reactivity
Stability:
Stable under ordinary conditions of use and storage.
Hazardous Decomposition Products:
When heated to decomposition it emits toxic fumes of chlorine and zinc oxide.
Hazardous Polymerization:
Will not occur.
Incompatibilities:
Cyanides and sulfides, powdered zinc. When mixed with potassium, a weak explosion will occur on impact.
Conditions to Avoid:
Incompatibles.
11. Toxicological Information
Oral rat LD50: 350 mg/kg. Investigated as a tumorigen, mutagen, reproductive effector.
--------\Cancer Lists\------------------------------------------------------
---NTP Carcinogen---
Ingredient Known Anticipated IARC Category
------------------------------------ ----- ----------- -------------
Zinc Chloride (7646-85-7) No No None
12. Ecological Information
Environmental Fate:
No information found.
Environmental Toxicity:
Dangerous to the environment. Very toxic to aquatic organisms; may cause long term adverse effects in the aquatic environment.
13. Disposal Considerations
Whatever cannot be saved for recovery or recycling should be managed in an appropriate and approved waste disposal facility. Processing, use or contamination of this product may change the waste management options. State and local disposal regulations may differ from federal disposal regulations. Dispose of container and unused contents in accordance with federal, state and local requirements.
|
Common synonyms |
|
|
Formula |
Na |
|
Physical properties |
Form: silvery-white soft metal, readily tarnishing in air |
|
Principal hazards |
Sodium reacts very vigorously with water, floating on its surface and forming hydrogen, which is highly flammable. Sufficient heat is released when sodium reacts with water that the hydrogen will normally be ignited and the sodium will melt. It is possible for liquid sodium in contact with water to react in a "fire-cracker" fashion, suddenly ejecting small droplets of molten sodium into the surroundings. |
|
Safe handling |
Always wear safety glasses when working with sodium. If cutting solid sodium, remove any protective oil and cut the solid cleanly with a knife. Return all traces of sodium to the storage vessel - any small pieces of sodium left on the bench will react with moisture in the air to form sodium hydroxide which is very corrosive. If you have never cut sodium before, ask for advice before proceeding. |
|
Emergency |
Eye contact: Immediately flush the eye with water and continue for ten minutes. Call for medical help - sodium can cause serious eye damage. |
|
Disposal |
Ask for advice on how to dispose of waste. This can normally be done by carefully dissolving small portions of sodium in dry isopropanol. Hydrogen is released during this process, so precautions must be taken to avoid any possibility of fire. |
|
Protective equipment |
Safety glasses. |
|
Further information |
Additional data on Sodium |
مشتق سازی الکلها
متداولترین مشتق الکلها 3 و 5- دی نیترو بنزوات، استرها و فنیل اورتانها میباشد. ممکن است از آلفا-نفتیل اورتان هم استفاده شود
متداولترین مشتق الکلها 3 و 5- دی نیترو بنزوات، استرها و فنیل اورتانها میباشد. ممکن است از آلفا-نفتیل اورتان هم استفاده شود ولی این آزمون برای فنلها بیشتر بکار میرود. در تمام موارد بعد از اینکه محصول جامد و خالص تهیه شد نقطه ذوب بلور را بدست آورده و با استفاده از جداول مرجع، نوع الکل را مشخص کنید.
الف) تهیه اورتان
وقتی یک الکل با یکی از ترکیبات ایزوسیانات که استخلاف آریل دارد ترکیب شود ترکیب تولید شده به طور کلی اورتان نام دارد. (توجه داشته باشید که ترکیبات ایزوسیانات بسیار سمی هستند)
معمولا از ترکیباتی مانند آلفا نفتیل ایزوسیانات و یا پارا نیترو فنیل ایزوسیانات و یا فنیل ایزوسیانات استفاده میکنند. هنگام استفاده از این روش باید الکل بدون آب باشد و این روش برای الکلهایی که در آب نامحلول هستند بسیار مناسب است زیرا به آسانی میتوان آنها را بدون آب نمود و در صورتی که آب در محیط باشد ایزوسیانات را هیدرولیز کرده و آمین حاصل شده با ایزوسیانات دیگر ترکیب شده و اوره دو استخلافی داده که به علت تقارن دارای نقطه ذوب بالا بوده و بدین جهت خالص نمودن اورتان را مشکل مینماید.
از این روش برای تهیه مشتق فنلها نیز استفاده میشود.
روش آزمایش
در یک لوله آزمایش 1 سى سى یا یک گرم الکل یا فنل بدون آب ریخته و بدان نیم سى سى فنیل ایزو سیانات یا آلفا نفتیل ایزوسیانات اضافه کنید. (در صورتیکه مشتق فنول را تهیه میکنید بعنوان کاتالیزور 2 تا 3 قطره پیریدین اضافه نمایید) در صورتیکه واکنش خودبخود انجام نشود لوله آزمایش را برای 5 دقیقه روی حمام بخار گرم نمایید و مواظب باشید بخار داخل لوله آزمایش نشود. سپس مخلوط را داخل بشر محتوی یخ خنک کنید و برای شروع تبلور جدار لوله آزمایش را به وسیله میله شیشهای خراش دهید. برای خالص نمودن جسم حاصل، آنرا در اتر یا تترا کلرور کربن نوبلور (تبلور مجدد) نمایید.
ب) تهیه 3و5 دى نیتروبنزوات
از ترکیب 3 و 5 دى نیتروبنزوئیل کلراید با الکل، استر مربوطه بدست میآید و این روش برای الکلهای نوع اول، دوم و سوم مناسب است. بخصوص برای الکلهایی که در آب حل شده و ممکن است مقدار بسیار جزئی آب داشته باشند مفید میباشد.
روش آزمایش
1) الکلهای مایع: در یک لوله آزمایش کاملا خشک 2 سى سى الکل را با حدود نیم گرم 3و5 دی نیترو بنزوییل کلرید مخلوط نموده و آنرا برای مدت 5 دقیقه به آرامی بجوشانید. حدود 10 سى سى آب مقطر به آن اضافه کنید و محلول را در حمام یخ سرد نمایید تا محصول جامدی به دست آید. محصول خام را جمع آوری کرده و با 10 سى سى کربنات سدیم 2% شسته و با استفاده از محلول آب - اتانول مجددا متبلور نمایید. حلالی که برای تبلور مجدد به کار میرود باید حداقل حجم را داشته باشد و برای تنظیم ترکیب حلال آب را فقط تا حدی به اتانول اضافه نمایید که محصول در حلال داغ حل شده و پس از سرد شدن به صورت بلور درآید.
2) الکلهای جامد: حدود 1 گرم الکل جامد را در 5 سى سى پیریدین خشک حل کنید و نیم گرم 3و5 دی نیترو بنزوییل کلراید به آن اضافه کنید. مخلوط را به مدت 15 دقیقه بحالت رفلاکس حرارت دهید. مخلوط واکنش را سرد کرده و در یک محلول سرد شامل 5 سی سی سدیم کربنات 5% و 5 سی سی آب بریزید. محلول را در حمام یخ سرد نگه دارید تا رسوب تشکیل شود. توسط قیف بوخنر صاف کرده و با آب شستشو دهید. سپس با حلال اتانول – آب نوبلور (تبلور مجدد) نمایید.
پ) تهیه بنزوات و پارانیتروبنزوات
مشابه مرحله (ب)
روش آزمایش
الف) 1 سی سی الکل را در 3 سی سی پیریدین حل خشک کنید و به آن نیم گرم بنزوئیل کلرید یا پارانیتروبنزوئیل کلرید اضافه کنید. پس از خاتمه واکنش اولیه، مخلوط را به آرامی برای مدت 1 دقیقه روی شعله حرارت دهید و سپس در حالی که بشدت به هم میزنید در 10 سی سی آب بریزید. پس از ته نشین شدن رسوبات، مایع بالای آنرا بیرون بریزید. باقیمانده را با 5 سی سی محلول سدیم کربنات 5% شستشو داده و توسط کاغذ صافی جدا کرده و با اتانول تبلور مجدد نمایید.
ب) یک سی سی الکل را با نیم گرم بنزوئیل کلرید یا پارا نیترو بنزوئیل کلرید مخلوط کرده و چند دقیقه روی شعله به آرامی حرارت دهید. مخلوط را در آب ریخته و طبق روش (الف) خالص کنید.
| Design By : Pichak |
